Фукуок хотоос Хо Ши Мин руу нисэв. Онгоцны буудлаас гараад Grab аппликейшн ашиглаж захиалсан зочид буудал руугаа явлаа. Миний захиалсан зочид буудал төв зам дагуу биш, харин төв замаас холгүй байгаа нарийнхан гудамжинд байрладаг юм байна. Зочид буудлаа олох гэж жаахан будлив. Огт танихгүй хотод ганцаараа гэрэл гэгээ муутай нарийнхан гудамжинд чемодан чирээд явна гэдэг тийм ч таатай мэдрэмж биш.
Огт зочид буудал гэж санаанд орохооргүй сонин хаалгаар явж орсноор зочид буудалдаа ирэв. Өрөөгөө аваад орлоо. Ганц хүний жижиг өрөө.
Шүршүүрт ороод унтах гэтэл өлсөх мэдрэмж. Ходоод хоол нэхэж байна. Цагаа харвал 23:00. Google map нээгээд одоо ажиллаж байгаа хоолны газар байгаа эсэхийг шалгав. Аз болж 380 метрийн зайтай Mc Donalds түргэн хоолны газар байна. Mc Donalds идчихээд, цаашаагаа гудамж метрлэн алхав. Азтай гэх үү, хувь тавилан гэх үү? Миний алхаж яваа гудамжинд нэг гей бар байна. Яваад орлоо. Үйлчлүүлэгч алга. Бармен, зөөгч хоёр нь уйдаад, утсаа ухаад сууж байна. Би орж тэднийг ажилтай болголоо шд. "Сайгон" гэдэг вьетнам шар айраг уув.
Гей барны тохижилт нь иймэрхүү.
Миний араас гурван ч хүн орж ирэв. Тэдний хоёр нь бие биенээ огт танихгүй, гар утасны аппликейшнээр танилцаад, энэ гей бааранд болзож уулзаж байгаа нь илэрхий байв. 5 минутын зайтай орж ирээд, гар утсаа гаргаж чат бичээд, тэр дорхноо л харилцан нүд ирмэлцэж, төдөлгүй нэг ширээний ард суугаад яриа хөөрөө өрнүүлээд байгаа болохоор ойлгомжтой байсан л даа.
Гей бар байрлаж байгаа гудамж бас иймэрхүү. Замын эсрэг талд бас баар цэнгээний газрууд.
Ингээд шөнийн 1 цаг дөхүүлээд буудалдаа эргэж ирээд унтав.
1 дүгээр сарын 16. Өглөө нь сэрээд ойролцоох дэлгүүр рүү явж бага зэрэг шоппинг хийв.
Дэлгүүрийн кассанд очоод сонгон авсан барааныхаа үнийг төлж байтал хажуунаас нэг бүсгүй ирээд миний ойлгохгүй вьетнам хэлээр юм ярингаа нэг удаагийн савлагаатай зүйл санал болгов. Баярлалаа, би авахгүй гэж англиар би хэлэв. Дэлгүүрийн кассчин бүсгүй "This is shampoo. Free" гэж байна. Тэгэхээр нь би аваад үүргэвчиндээ хийчихсэн. Дараа нь энэ шампунь тус болсон доо.
Ханой хоттой харьцуулахад Хо Ши Мин халуун цаг агаартай юм.
11:40 минутад дэлгүүрээс зочид буудалдаа эргэж ирэв. Шүршүүрт ороод буудлын өрөөнөөс гарлаа. Учир нь 12:00 цагт өрөөгөө хүлээлгэж өгөх ёстой. Буудлын ресепшенд түлхүүрээ хүлээлгэж өгсөн хойноо ачаа тээшээ чемодандаа дахин эмхэлж цэгцлэв. 1 дүгээр сарын 17-нд шөнийн 03:00 цагаас Хо Ши Мин хотоос Хятадын Шанхай хот руу нисэх тасалбартай. Иймд мөнгөө хэмнээд зочид буудал нэг шөнө л захиалсан юм. Ингээд Хо Ши Мин хотод орох оронгүй хүн хар халуунд чемоданаа чирээд, үүргэвчээ үүрээд гудамжинд гарлаа. Гадаа цельсийн 35 хэмийн халуун.
Хо Ши Мин хотын гудамжаар явж байгаад суртал ухуулгын зурагт хуудас зардаг дэлгүүрийн хажуугаар явж өнгөрсөн юм байна. Ийм зурагт хуудас сонирхож цуглуулдаг хүн байдаг учраас л төрөлжсөн дэлгүүр нь оршин тогтнож байх гэж бодлоо.
Вьетнамын дотоодод үйлдвэрлэсэн машин Хо Ши Мин хотын гудамжаар битүү. Grab аппликейшн ашиглаж сууж үзсэн. Дотор салон нь тохилог юм билээ.
Машинаас гадна энд хамгийн нийтлэг тээврийн хэрэгсэл бол мотоцикл, мопед. Бүүр төрөлжсөн дэлгүүр хүртэл байна.
Би мотоцикл сонирхдоггүй учраас иймэрхүү дэлгүүрийн хажуугаар л өнгөрлөө. Гэхдээ гэрэл зураг дарсан. Чемоданаа чирж явж байгаад Хо Ши Мин хотод нэг музейд очив. Чемодан чирээд музей үздэг жуулчин надаас өөр энэ дэлхийд байхгүй биз.
Тасалбар нь 15 000 вьетнам донг. Музейн үзмэр, тохижилт зэрэг нь жаахан ядмагхан юм оо. Музей дотор гар утсаараа зураг авах, видео бичлэг хийхийг зөвшөөрч байсан.
Музейгээс гараад нэлээн алхав. Ингэхэд Хо Ши Мин хотын явган хүний зам нь ёстой най алга. Алхаад явахад ээлгүй юм байна. Дугуйтай чемодан чирж яваа над шиг хүн бол бүүр хэцүү. Ингээд нэг худалдаа үйлчилгээний төв (mall) олов. Дотор нь хүнсний дэлгүүр, ресторан, кафе, янз бүрийн брэндийн дэлгүүрүүд байна. Энэ дэлгүүрт явж байгаад маш олон монголчуудтай тааралдсан. Манай монголчууд олуулаа явахаараа андашгүй. Чанга чанга хашхирч яриад, бие биенээ холоос дуудаад... Монгол хүний алхаа гишгээ нь ч бас нэг хайш яйш байдаг даа.
Худалдаа үйлчилгээний төвийн B1 давхарт нь байдаг япон хоолны газар өдрийн хоолоо идэв.
Дараа нь жаахан дэлгүүр хэсэж, бараа бүтээгдэхүүний үнэ ханшийг нь сонирхов.
Ингээд оройны 19:00 цагийн үед дэлгүүрээс гарч явган алхалтаа үргэлжлүүлэв. Өдөр хурц нар шараад, тэсэхийн аргагүй халуун байсан. Харин одоо орой сэрүү татаад сайхан болжээ.
Энэ цэцэрлэгт гудамжаар чемодан чирээд л яваад байлаа шд.
Хо Ши Мин хотын төвөөр хөлөө эцэж цуцталаа алхав. Ингээд 23:00 цагийн үед таксинд сууж онгоцны буудал дээр ирлээ. Төдөлгүй миний нислэгийн бүртгэл ч эхлэв. Хо Ши Мин хотоос Шанхай хотоор дамжин Бээжин хот хүрэх нислэгийн тасалбар 110 доллар 70 цент. Онгоцны бүртгэлээ хийлгэж, ачаа тээшээ хүлээлгэж өгөв. Хил гаалийн шалгалтын дараа хүлээлгийн танхимд нь суулаа. Зүгээр суухаар зүлгэж суу гэдэг дээ. Хо Ши Мин хотын нисэх онгоцны буудалд үнэ төлбөргүй нийтийн шүршүүр байдаг юм байна. Энэ тухай мэдээллийг интернэтээс хайж олсон юм. Би өдөржин халуун наранд алхсан хүн. Шүршүүрт орж, хөлсөө урсгачих юм сан гэдэг чинь мөрөөдөл шд. Ингээд өнөөх нийтийн шүршүүрийг нь хайж явсаар байгаад олов. Өглөө дэлгүүрээс гарах үед надад өгсөн үнэгүй шампунь бий. Бас миний үүргэвчинд угаасаа нэг удаагийн даавуун таавчиг, бие угаагч, солих цэвэрхэн дотуур хувцас байгаа. Ингээд сайхан шүршүүрт оров. Дараа нь шөнийн 3:00 цагт Хо Ши Мин хотоос Шанхай руу нисэв. Шанхай хотын Пудун олон улсын нисэх онгоцны буудалд өглөөний 7 цаг 50 минутад газардав. Шанхайд ирээд ачаа тээшээ авсан чинь чемоданы дугуй хугарчээ. Вьетнамаас авсан сайхан чемодан маань ингээд хэрэгцээ хангаж чадахааргүй боловч. Нисэх буудлын гээгдсэн ачаа тээш хариуцдаг мэргэжилтэнд хандаж гомдол гаргав. Ингээд 200 юань нөхөн төлбөр авлаа.
Онгоцны буудлаас гараад хурдны галт тэргэнд сууж Шанхай хотын төвд ирэв. Хурдны галт тэрэг 398 км/ц хурдалж 7 минутын дотор Шанхайн төвд намайг хүргэж өгөв.
Өдрийн 11:00 цагт би хамаатны дүүтэйгээ уулзаж хамт хоол идэв. Миний хувьд бараг л өглөөний цай, өдрийн хоол хамтдаа гэсэн үг.
Өдрийн 15:00 цагт Шанхай хотын Хонгциао (Hongqiao international airport) олон улсын нисэх онгоцны буудал руу явлаа. 18:00 цагт Шанхайгаас Бээжин хотын Дашин олон улсын нисэх онгоцны буудал руу нисэх тасалбартай. Яг тооцоолсон цагтаа Шанхайгаас нисэж, улмаар Бээжинд 1 дүгээр сарын 17-нд 20:25 минутад газардав. Дашин нисэх буудлын дотор хэсэг амарч байгаад шөнийн 23:30 цагийн үед тээшээ хүлээлгэн өгөв. Ингээд 1 дүгээр сарын 18-нд өглөөний 7:20 цагт Эрээн хот руу нисэх онгоцны бүртгэлээ хийлгэв. Дараа нь хүлээлгийн танхимд ороод хүн багатай газар олж унтлаа. Өглөө 6:00 цагт сэрээд онгоцны буудлын нийтийн ариун цэврийн өрөөнд орж, яг л гэртээ байгаа юм шиг шүдээ сойздож, нүүр гараа угаав. 7:25 цагт хөөрсөн онгоц Эрээн хотод өглөөний 9:05 цагт газардав. Эрээний нисэх буудлаас 15 юань төлж автобусаар хотын төвд хүрэв. Эрээний "Бүдүүн дэлгүүр" орж шинэ чемодан худалдан авсан. Дугуй нь хугарсан чемоданаа Эрээнд хаялсан. Ингээд хоол идээд, хил гарах унаанд сууж Монголынхоо Замын-Үүд боомтод ирлээ. Оройны 16:40 цагаас Улаанбаатар хот орох галт тэргэнд суув. Ийнхүү энэ удаагийн аялал өндөрлөв.
Ганцаараа аялах тусам би туршлага хуримтлуулж байгаагаа мэдэрч байлаа. Ингээд Улаанбаатарт гэртээ ирсэн даруйдаа дараагийн аяллаа төлөвлөв.
